Barrilete Cósmico
Νέα
Mundial

Barrilete Cósmico

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

"Criollo"

«La va a tocar para Diego, ahí la tiene Maradona, lo marcan dos, pisa la pelota Maradona, arranca por la derecha el genio del fútbol mundial, deja el tendal y va a tocar para Burruchaga... ¡Siempre Maradona! ¡Genio! ¡Genio! ¡Genio! Ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta... ¡¡GOOOOOOOOL!!! ¡¡¡¡GOOOOOL!!!! ¡Quiero llorar! ¡Dios Santo, viva el fútbol! ¡Golaaazooo! ¡Diegoooool! ¡Maradona! Es para llorar, perdónenme... Maradona, en recorrida memorable, en la jugada de todos los tiempos... Barrilete cósmico... ¿De qué planeta viniste para dejar en el camino a tanto inglés, para que el país sea un puño apretado gritando por Argentina? Argentina 2 - Inglaterra 0. Diegol, Diegol, Diego Armando Maradona... Gracias, Dios, por el fútbol, por Maradona, por estas lágrimas, por este Argentina 2-Inglaterra 0».

«Η μπάλα στον Ντιέγκο, την κρατάει ο Μαραντόνα, τον μαρκάρουν δύο, σπρώχνει την μπάλα ο Μαραντόνα, κινείται δεξιά η ιδιοφυΐα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, μπορεί να δώσει στον Μπουρουσάγκα... Πάντα ο Μαραντόνα, Ιδιοφυΐα, Ιδιοφυΐα, Ιδιοφυΐα, Ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta... ¡¡GOOOOOOOOL!!! ¡¡¡¡GOOOOOL!!!! θέλω να κλάψω, θεέ μου, ζήτω το ποδόσφαιρο, Γκολάρα, Ντιέγκο, Μαραντόνα, Συγνώμη, αλλά θέλω να κλάψω, ο Μαραντόνα σε μια μια απίστευτη κούρσα, στην κορυφαία ενέργεια όλων των εποχών... Κοσμική οντότητα, από ποιον πλανήτη ήρθες για να βρεθείς στο δρόμο των Αγγλων, για να κάνεις την Αργεντινή μια γροθιά να πανηγυρίζει. Αργεντινή - Αγγλία 2-0, Ντιεγκόλ, Ντιεγκόλ, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα... Ευχαριστώ Θεέ για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα, για αυτά τα δάκρυα, για αυτό το Αργεντινή - Αγγλία 2-0».

Η περιγραφή του Víctor Hugo Morales στο «ΓΚΟΛ» την επιτομή του αργεντίνικου στυλ ποδοσφαίρου (Criollo).

La pelota

Ημασταν στο Βερολίνο για ένα παιχνίδι και ο ομοσπονδιακός προπονητής Κάρλος Μπιλάρδο, επέμενε ότι πρέπει να βελτιώσουμε την τεχνική μας. Επέμενε σε αυτό και μάλιστα, μας έλεγε ότι ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής πρέπει να ζει με τη μια μπάλα (pelota) από το πρωί ως το βράδυ. Μας το έλεγε συνέχεια, οπότε κάποια στιγμή ο Μαραντόνα βγήκε από το δωμάτιό του, κάνοντας γκελ με μια μπάλα. Συνέχισε το ίδιο, καλώντας το ασανσέρ, πηγαίνοντας στο εστιατόριο όπου έτρωγε η αποστολή και φτάνοντας στο τραπέζι. Ολα αυτά με την μπάλα να μην έχει πέσει κάτω... Το είδε ο Μπιλάρδο και χαμογέλασε πλατιά, θεωρώντας ότι επιβεβαίωνε την άποψή του. “Είδατε, για αυτό είναι ο Μαραντόνα”...».

Από άρθρο του Χόρχε Βαλντάνο στον «Guardian»

«El pibe»

«... ένα παιδί (pibe) με βρώμικο πρόσωπο, με ανακατεμένα μαλλιά, με εξυπνάδα, τσαχπινιά, πονηριά και ένα βλέμμα σπινθηροβόλο, που κρύβει ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο, το οποίο παλεύει να σχηματιστεί στο πρόσωπό του. Με βρώμικα δόντια, που έχουν φάει μπαγιάτικο ψωμί. Το παντελόνι του είναι ένα κολλάζ από ραμμένα υφάσματα και η μπλούζα του στα χρώματα της Αργεντινής, είναι ξεχειλωμένη και με τρύπες από τις επισκέψεις των ποντικιών και φθαρμένη από το χρόνο. Τα γόνατά του είναι γεμάτα πληγές και είναι είτε ξυπόλητος, είτε με παπούτσια κατεστραμμένα από τα πολλά σουτ. Η μπάλα με την οποία παίζει είναι φτιαγμένη από κουρέλια.... Αν ποτέ βρεθούμε μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα θα βγάλουμε το καπέλο μας, όπως όταν πάμε στην εκκλησία».

Αρθρο του Ρικάρντο Λορέντσο (γνωστού με το ψευδώνυμο Μποροκοτό), θρυλικού συντάκτη του περιοδικού «El Grafico», στις αρχές του 20 αιώνα, με θέμα την προσωποποίηση του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Σχεδόν μισό αιώνα μετά ο Μαραντόνα θα ενσαρκώσει ιδανικά το συγκεκριμένο πρότυπο. (Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Τζόναθαν Ουΐλσον, «Angels with dirty faces. The footballing history of Argentina»).

La Garra

«... ο μικρός Ντιέγκο επέστρεφε στο σπίτι του στην περιοχή της Βίλα Φιορίτο, ένα προάστιο του Μπουένος Αιρες. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, αφού εκεί ζούσε κόσμος πάμφτωχος, μέσα σε σπίτια που είχαν κατασκευαστεί από κομμάτια αλουμίνιο. Φωτισμός δεν υπήρχε και σε κάποια στιγμή ο Ντιέγκο έπεσε μέσα στη γούρνα με τις ακαθαρσίες της γειτονίας. Ενιωσε να βουλιάζει μέσα και άρχισε να παλεύει, όταν ξαφνικά ένα χέρι τον τράβηξε πάνω και τον έσωσε, ήταν του θείου του, του Τσιρίλο, αυτού που του έκανε δώρο την πρώτη του μπάλα. Ο Μαραντόνα δεν ξέχασε ποτέ αυτήν την στιγμή η οποία τον συντρόφευε κάθε φορά που «έπεφτε» στη ζωή του και έπρεπε να σηκωθεί (Garra)».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Maradona. The hand of God» του Τζίμι Μπερνς.